با نگاهی

هرس کن

علف های هرز دل تنگی م را

بیش ترین عشق جهان را به سوی تو می آورم
از معبر فریادها و حماسه ها
چرا كه هیچ چیز در كنار من
از تو عظیم تر نبوده است
كه قلبت
چون پروانه ای ظریف و كوچك و عاشق است

خوب می دانم که بی تو غریبم.

روزها چه بی خبر می گذرند.

انگار به من به تو و به خاطره هایمان اعتنایی نمی کنند!

بدون تو از زمستان می نویسم و توی گلدانهای دلم آرزوهای کال را می نشانم.

خوب می دانم بدون تو کسی حال دفترم را نمی پرسد

و از میان شالیزارهای نگاهم رد نمی شود.

خوب می دانم کسی مثل تو به پروانه های خیالم سلام نمی کند.

کاش می توانستم تک بیتی قشنگی برایت بنویسم که لایق تو باشد.

کاش می توانستم لحظه های شاعرانه ام را برایت قاب کنم.

من به اندازه بی کرانگی آسمان به مهربانیت معتقدم

و تو را دوست دارم به اندازه......؟

در ذهــن دُخـــترانــ ــ ــه یٍ منــــ ،

^{مَـــرد} یعنی تکیــــــــــه گآهیــــ امن!

یعنی ^{بـــوسٍــــه ای} اَز رویـــ دوست دآشتن .

نَه صرفاً جــهتٍ برطرف کردنـــــ نیآزی روزمــــــره !

دَر ذهن دخــتــــــــــرآنه یـــ منــــ ،

مَـــرد یعنی کــــوه بـــودن!

پر اَز سٍخـــاوت،مهرو محبتٍ ^{مَـــردانه...}

نه صرفاً حرف هآیـــٍ زیــــبـآ،برآی اثبآتٍ محبّـتـــ..

دَر ذهن دختـــــــرآنه یــــــــٍ منــــ،

مَـــرد پر از _حیآی مردانــــــه است!

چه تلخ است…

یاد آوری سرآغاز عشقی که گمان می رفت ، جاودانه باشد

دلم یک جای دنج میخواهد

آرام و بی تنش

جایی باید باشد غیر از این کنج تنهایی!
…
تا آدم گاهی آنجا آرام بگیرد !…

مثلا آغوش تو!.

دنیای عجیبی شده است . . .

برای دروغ هایمان ،

خدا را قسم میخوریم ،

و به حرف راست که میرسیم ؛

می شود جان ِ تــو…

.

.

.

کـاش مـیشـد دیـشـب مـی آمـدی....

مـرا در آغـوشـت جـایـم مـیـدادی..

فـرصـتِ گـِلـه را ازم مـیگـرفـتـی..

مـثـلِ زمـانـهـایـی کـه از نـدیـدنـت شـاکـی بـودم..

بـلـند مـیـگـفـتـی: هـــــــــیــــــس

هـمـه ی بـی مـن بـودنـات تـمـوم شـد..

سـرم تـو آغـوشـت بـاشـه و بـگـی:

دیـگـه ایـنـجـام . . مـیـخـواهـم امـشـب تـا صـبـح دیـوانـه ات کـنـم.......

از مــــن نــپــرس چــقــد دوســـتـت دارم...