خوب می دانم که بی تو غریبم.

روزها چه بی خبر می گذرند.

انگار به من به تو و به خاطره هایمان اعتنایی نمی کنند!

بدون تو از زمستان می نویسم و توی گلدانهای دلم آرزوهای کال را می نشانم.

خوب می دانم بدون تو کسی حال دفترم را نمی پرسد

و از میان شالیزارهای نگاهم رد نمی شود.

خوب می دانم کسی مثل تو به پروانه های خیالم سلام نمی کند.

کاش می توانستم تک بیتی قشنگی برایت بنویسم که لایق تو باشد.

کاش می توانستم لحظه های شاعرانه ام را برایت قاب کنم.

من به اندازه بی کرانگی آسمان به مهربانیت معتقدم

و تو را دوست دارم به اندازه......؟