پاییز بمان
کجا می روی؟
من هنوز دلتنگم
هنوز دستهایش را نگرفته ام
پاییز بمان
قول داده بود
تا تو نرفته ای برگردد
قول داده بود
زردی برگها را
زیر پایمان حس کنیم
پاییز بمان
وقت رفتن نیست
من هنوز نگفته ام دوستش دارم!
پاییز بمان
زمستان که بیاید و
گرمِ دستانش نباشد
سرما امانم نمی دهد
پاییز بمان
هنوز بر نگشته است
هنوز جایش خالیست
هنوز منتظرم
پاییز بمان
می ترسم تا ابد در زمستان دفن شوم...

چه تکلیف سنگینی ست "بلا تکلیفی"
.
وقتی نمی دانم . . .
.
.
.
.
.
.
.
دارمت یا ندارمت !!!

زمستان است
.
نیمکتی تنها در پارک نشسته است
من تنها بر نیمکت
و
تـــــــــو تنها در من . . .
.
می بینی ؟؟؟
.
.
.
چه در همیم و تنهـــــــــــــــــــا ؟

تقـــــــــــدیــــــر را بــــــــهانه کـــــــرده اند
بـــــــرای نرسیــــــــــدن تـــــــو بــــه من....
بـــــاور کـــــن هیـــــــــچ مانعــــــــی نیــــــــست....
بـــــــه گــــمانم هـــنگام نگـــــارش تقدیــــــــرمان .....
خــــــــــدا عطســــــــــــه کــــــــرده همیـــــــــــــن ...
بـــــه صبــــــــــــــــر کـــــــه اعتقــــــاد داری؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چشمانم به نگاهت حسودی می کنند

و نگاه مشتاق و تشنه تو

به دستان گریزان من

ناگسستنی است..

چقدر خستگی ناپذیرست...

آشوب نگاه تو..

بگو تــــــمــــــام تــــو مال من است

دلم میخواهد

حسادت کنم

به خودم....

اگر "تو" را امتحان میگرفتند،

بی شک من

رتبه اول میشدم

...

بس که تکرار کردم

نامت را در مرور خاطرات!

نمیدانی

چطور گیج می شوم

وقتی هرچه می گردم

معنی نگاهت

در هیچ فرهنگ لغتی

پیدا نمی شود ... !

کلمات بی صدای تو روحم را نوازش می کند

انگار در پس تنهایی

انگشتان آشنایی ساز مرا می نوازد

به وسعت لبخند آهنگین می شوم ...

نت های آرام ، کوتاه و مداوم ...

لحظه دلنشین می شود

آرام می شوم

....

بدون سیب

کاشف جاذبه می شدم،

تنها اگر :

من و تو و نگاهـــــــــــــــــــــ ــــت،

قبل از نیوتن بودیـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــم

و چه آهنگِ زیباییست

این آهنگِ بودن و نبودنِ تو ...

دیــــگر برایم مهم نیستــــ ...

برایـــم مهم نیست دیگران

چه میگویند !

زیرا

من فقط خودم هستم ...

خودم ، که عاشق تو هستم
.
.
.

آشناهای غریب همیشه زیادند

آشناهایی که میایند و میروند

آشناهایی که برای ما آشنایند

ولی ما برای آنها...

نمیدانم واقعا چرا و چگونه میشود

که همه روزی

آشنای غریب میشوند

یکی هست ولی نیست

یکی نیست ولی هست

یکی میگوید هستم ولی نیست

یکی میگوید نیستم ولی هست

و در پایان همه بودنها و نبودنها

تازه متوجه میشوی

که:
یکی بود هیشکی نبود

این است دردی که درمانش را نمیدانند

و ما هم نمیدانیم

که آن یکی که هست کیست

و آن هیچکس کجاست

کاش میشد یافت

کاش میشد شکستنی نبود

کاش میشد زیر بار این همه بودن و نبودن

خرد نشد.....

عاشق شدن را همه بلدند...

روزی میرسد قلبت بتپد برای غریبه ای آشنا

جانت را بدهی برای دیدن نگاه مبهم کسی آنسوی همه دلتنگی ها...

عاشق ماندن را نمیتوان تضمین کرد حتی اگر قلبی پاره پاره از عشق در سینه داشته باشی....

تو بد تا می کنی و من

یجورِ بد دوست دارم

نمی دونم چقدر اما

زیاد از حد دوست دارم

دختری که مسخره بازی درمیاری نیگات می کنه

و چشمهاش برق می زنه و زیر لب می گه عزیزم...!!

دختری که روسری بد رنگ رو که براش خریدی سر می کنه

و میاد به دیدنت...!!

دختری که وقتی قدم می زنید و یه پسر خوش تیپ تر می بینه،

خودش رو بیشتر می چسبونه بهت...!!

دختری که وقتی از همه شاکی هستی و داد می زنی ،

هیچی نمی گه، فقط آروم دستتو می گیره...!!

دختری که روز زن براش یه شاخه گل می خری ،

با یه لبخند غمگین می گه مهم خودتی...!!

این دخترو حق نداری اذیت کنی...!

نه نگاه خسته ات...
نه حتی سیلی هایی که گاه بر احساسم می زنی...
هیچ کدام!
هیچ کدام به اندازه ی ته ریش مردا نه ات به زن بودن من قدرت نمی دهد...

مرگ تدريجي ستـــــ
اينکه نبودنتـــ را …
فنجان فنجان سر ميکشمـــــ
چقدر جاي حبه ي لبخندتــــــ
خالي ستـــــ … !

زنـــدگی بهانه استـــ
من هوا را به امید
همنفسی
با تو
تنفس می کنم

شب هایم درد دارند.

وقتے ندانم چراغ اتاق ات را.

کدام لعنتے خاموش مے کند...!

گریان شده دلم

همچون پسرکی لجباز

پابه زمین می کوبد

تورامیخواهد

فقط"تـــــــــــــــو"را